Harptherapie -  Appeltuin, UZ Brussel

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

T – 4 jaar: verdrietige vlinders in een vrolijk klein stationneke

T plaatst zich spontaan achter de kleine, blauwe harp. T vindt vlinders leuk: hij maakt kleine glijdende bewegingen over de snaren. “Het zijn wel verdrietige vlinders”, zegt T. Met een variatie van uitvoering probeer ik de vlinders vrolijk te doen klinken maar het blijven toch verdrietige vlinders voor T. Het sneller glijden over de snaren doet hem denken aan een station en hij zingt “in een klein stationneke”. We zingen het hele lied samen. Dat vrolijkt T. op

​

Met de harptherapie wordt het gevoel van verdriet bij de zieke T. aangeraakt. Op eigen aangeven kan dit zieke kind zelf zijn gevoel van verdriet ombuigen naar een associatie die hem vrolijk maakt.

​

A – 4 jaar: harp en dans in “Arabian mode” brengt vreugde in de ziekenhuiskamer!

​

Mama neemt actief deel aan het muzikaal gebeuren. Zij is van Arabische afkomst en daarom stap ik over op ‘Arabian Mode’, en speel een Arabische dans. A. schudt op het ritme met kleine slaginstrumenten.

Mama toont interesse om een liedje te leren spelen op de harp, ik leer haar de eerste noten van Broeder Jacob. Mama neemt de kleine vinger van A. en ze speelt met zijn hand  de noten.De aandacht van A. gaat steeds terug naar de kleine instrumenten en ik speel nog eens een dans, deze keer in een meer westerse modus (Ionian). Ali is heel blij en steekt zijn duim op naar mij als ik de kamer verlaat.

​

L – 7 jaar: harptherapie en creatieve therapie:  1+1 = 3

​

L. schildert in de speelkamer en ik vraag of ik er bij mag zitten. Ik plaats me schuin opzij van L. en begeleidt haar in de creatie van haar schilderij.Ik speel ontspannende liederen, allen in Ionian mode, om een nog betere sfeer van ontspanning te creëren. De dame die L. begeleidt, vertelt me dat ze de muziek als heel onspannend ervaart.

​

Ik kom later nog eens terug in de speelkamer en beslis om nog eens voor L. te spelen. L. draait zich deze keer om en lacht zachtjes naar mij.

​

T – 1.5 jaar: helemaal tot rust brengen

​

T ligt op de buik van zijn tante in bed. Hij is vrij rustig. Met zachte wiegeliederen probeer ik de rustige sfeer te bewaren. Tante steekt haar duim omhoog en zegt dat hij bijna slaapt.

Na 20 minuten verlaat ik de kamer. Tante bedankt me voor de ” mooie muziek”.

F – 6 jaar: rust en troost brengen tijdens de eerste opnamedag

​

F. is pas aangekomen en ligt in bed. Ze is moe en heeft haar ogen gesloten. Ik vraag mama of ik wat harpmuziek mag spelen voor haar. Ik speel zachte liederen. Als F. naar me kijkt, vraag ik of ze het fijn zou vinden als ik een prinsessendans zou spelen. Haar bed ligt vol met kussens en knuffels van Frozen. Tijdens de harpmuziek vraagt F. dat mama haar hand vasthoudt en hebben zij een rustig moment samen. Ik krijg haar in een diepere rust, haar hartslag daalt van 98 naar 84.

​

A – 4 jaar: harp na slecht nieuws: een regenboog van klanken

​

De ouders van A. hebben gisteren slecht nieuws gehad. Ik word weer hartelijk ontvangen in de kamer. A. is duidelijk minder in form. Hij vindt de triangel wel leuk maar geeft de taak snel over aan mama. Mama wil terug graag iets leren op de harp en ik leer haar opnieuw Broeder Jacob aan. Op haar beurt neemt ze opnieuw de hand van A. en zij leert hem de noten aan.Ik heb vandaag de bellen mee. A. vindt dit leuk. We lossen elkaar af: afwisselend speelt A. op de bellen en ik speel op de harp.

​

Ik geef hem nog een kaartje van een regenboog en vertel hem dat na de regen zonneschijn komt en dan is er soms een regenboog. Ik vraag aan mama hoe je regenboog zegt in het arabisch: qus qazah. A. glijdt met de vingers over de snaren en vormt een regenboog van klanken. We nemen afscheid met vreugde: terwijl ik het materiaal naar buiten draag, blijft A. een ‘qus qazah’ spelen op de kleine, blauwe harp.

​

S – 11 jaar: een Keltische cirkel van liederen brengt ontspanning

​

S. zit in de eetkamer met een collega. Ik vraag of ik erbij mag zitten en wat harp voor hem spelen. S.  geeft een indruk van vermoeidheid en weinig energie. Tijdens het eerste lied legt  S. zijn hoofd op zijn armen op tafel. Omdat S. het aangenaam vindt, gaan we in de leefkamer zitten en S.  legt zich in de zetel. Ik speel een Keltische cirkel (Mixolydian, Aeolian en Ionon mode) van liederen en S. blijft er heel rustig bij. Hij sluit zijn ogen echter niet en daarom stap ik met hem over naar een oefening op de ademhaling . Ik vraag hem om uit te ademen en alles los te laten tijdens de neerwaartse glissandi (glijden over de snaren). Ondertussen is zijn mama toegekomen en zij wil graag naar de kamer.

​

Ik vraag aan S. wat hij ervan vond en zegt “ontspannend”. Zijn gevoel van ontspanning is op een schaal van 1 tot 10 gestegen van 5 naar 7. Bij pijn vermeldt hij een daling van 3 naar 2. Ik wil de ontspanning niet te veel doorbreken met mijn vragen en hou het bij deze twee vragen.

​

J – 10 jaar: De harpen, bellen en slaginstrumenten vieren mee: J. mag vandaag naar huis!

​

J.  mag naar huis vandaag en dat wordt gevierd met een gezellig samen zijn in de leefkamer. Ik krijg gemakkelijk de medewerking van J. die graag op de harp wil leren spelen. Hij krijgt de opdracht om op de kleine harp de rode snaren (do) aan te trekken terwijl ik een vrije melodie speel op de andere harp. J. voegt er ook heel vlot vlinders bij (glissandi). Ondertussen zijn  F. en mama er ook bij komen zitten maar F. luistert liever. A. begeleidt mee op de bellen. As. heeft zich op de schoot van een collega geplaatst en geniet heel rustig mee. De maraca’s worden graag aangenomen en ze schudt zachtjes mee op de muziek. Het is een heel fijn samen zijn. Het muzikaal samenspel wordt met koekjes en een drankje een echt feest.

J. heeft de sessie harptherapie ervaren als “super mooi”! Mama beschrijft de ervaring als rustgevend en mooi . De kwaliteit van de harp als rustgevend en ontspannend komt in de evaluatie tot uiting.

​

T – 1,5 jaar: ondersteuning bieden bij angst voor verpleging

​

Tante zet de laptop op pauze en de TV op stil: ze genieten graag opnieuw van de rustgevende harpmuziek. Het is een moment van fijn samenzijn, T. en Tante. T. geniet van het lichamelijk contact en neemt tante haar hand vast. Op een wiegelied wordt T. bijna in slaap gewiegd.

De verpleegster brengt verandering in de rust en T. is duidelijk bang dat de verpleegster hem pijn zou doen. Ik speel iets luider in de hoop dat de muziek meer tot hem doordringt en dat hij zo minder angst ervaart.

​

Tante deelt de ervaring van het harpspel als heel aangenaam en rustgevend en nodigt me uit om volgende week zeker terug te komen.

​

E – 11 jaar: vrolijke afleiding tijdens het lange wachten

​

Als ik door de gangen loop met de harp, wordt ik gevolgd naar de leefkamer door E. E. geniet van het leren harpspelen, beginnend met een vraag/antwoord spelletje. Het is alsof ze er maar niet genoeg van kan krijgen. Ik vraag haar daarna eveneens om de rode snaren te spelen tijdens een muziekstuk dat ik voor haar speel. Ze lacht naar me en vindt het heel fijn!

​

Als de verpleegster haar zegt dat ze in de wachtzaal moet wachten op de dokter, nemen we afscheid en ze vraagt me of ze volgende keer ook terug mag meedoen!

​

S – 11 jaar: rustgevend harpspel in de prikkamer

​

In de prikkamer speel ik rustige liederen. S. is al duidelijk gewend aan het prikken.

Ik krijg van de verpleegster vele positieve bemerkingen over het wat het harpspel ook met hen doet.

​

M – 12 jaar: de harp doorbreekt de spanning bij opname

​

M.  gaat graag in op het aanbod om samen harp te spelen. Hij is muzikaal, volgde twee jaar notenleer en gitaar. We komen snel tot een mooi samenspel op Greensleeves met begeleidende noten (la, sol, fa, mi en do, sol, fa, mi). Hij voert de begeleiding muzikaal uit en getuigt van plezier.

​

Mama vertelt me dat de spanning rond zijn opname goed doorbroken is! Ik vraag aan M. of ik een evaluatieformulier erbij mag halen en tekent  een grote lach op het blad. Het gevoel van ongemak daalt van 6 voor het harpspel naar 2 na het harpspel. Het gevoel van pijn daalt van 1 voor het harpspel naar 0 na het harpspel. Het gevoel van onrust daalt van 3 voor het harpspel naar 1 na het harpspel. Het gevoel van ontspanning stijgt van 0 voor het harpspel naar 4 na het harpspel.

​

We nemen afscheid met de belofte van zeker opnieuw eens samen te komen als hij in het ziekenhuis is.

​

N – 6 jaar: “ik word zo moe van harpmuziek!”

​

We worden goed ontvangen in de kamer door papa en N. Na het introducerend spelen zie ik dat N. heel rustig in bed lig en ik vraag of ik nog wat mag verder spelen maar  N. antwoordt eerlijk: “ nee, ik wordt zo moe van die muziek!” Papa heeft moeite met zijn eerlijk antwoord en hij probeert N. te overtuigen van de waarde van de mooie muziek. Dan wordt N. speels kwaad en stoeit hij met papa en is het duidelijk dat hij moeite heeft met wat hij voelt.

​

Heeft de harp een gevoelige snaar geraakt en vecht hij tegen zijn gevoelens? Om het geheel in harmonie af te ronden tussen papa en N., stel ik voor dat ik nog kort speel voor papa. Bij het afscheid vraagt N. toch of ik de harp wil laten staan voor als mama komt. We beloven een volgende keer terug te komen als mama bij hem in de kamer is.

​

F -  6 jaar en As – 1 jaar: “we zien je hier graag komen met je hemelse klanken”.

​

Bij mijn aankomst begroet een collega me hartelijk: “we zien je graag komen met je hemelse klanken!”. In de leefkamer zit As., F. komt er ook bij voor een sessie harptherapie, samen met mama. Ik speel voor hen op de grote harp. F. wil enkel een groene bel enkele keren doen bellen. As. geniet rustig mee en houdt de maraca’s de hele tijd vast om af en toe eens te schudden.

​

N - 7 jaar : “ik wil geen muziek!”

​

Ik hoopte in een samenwerking met de creatief therapeut te komen tot een andere benadering van therapeutische muziek voor N. Ik stelde voor om eerst een boot te plooien om vervolgens op de harp de golven van de zee te spelen en N zou dan met de oceandrum de zee nabootsen. Hij wil wel knutselen maar hij wil geen muziek.

​

De creatief therapeut knutselt met N. een prachtige duikboot.

​

H - 2 jaar: dankbare verpleegsters vragen me of ik elke morgen kan komen

​

Ik begeleid H naar de prikkamer en creëer eerst een veilige en rustige sfeer zodat mama en kind zich kunnen ontspannen. Ik zet me iets dichter op het moment dat er afleiding nodig is voor de prik. De muziek zorgt vooral voor een ontspannen sfeer.

De verpleegsters zijn me ook heel dankbaar en vragen me lachend of ik niet elke morgen kan komen. “Graag!” antwoord ik…

​

As - 1 jaar: begeleiden van middagdutje met het principe van ‘entrainment’

​

As. wordt in bed gelegd voor een middagdutje. Mama is er niet en ik blijf bij haar terwijl ze tot rust komt.

Volgens het principe van ‘entrainment’  (meesleuren) probeer ik haar meer om meer tot rust te krijgen. Ik vertraag het ritme, alsook wijzig ik de tonaliteit van majeur naar mineur, zonder te melancholisch te worden. Ze is aanvankelijk licht onrustig en probeert haar handschoentjes te lossen, met verloop van tijd ligt ze volledig rustig neer en wrijft af en toe in haar ogen. Ik zing vervolgens een mantra met de harp, ‘lebenslied’.  Vanuit mijn eigen ervaring hoop ik dat ook zij deze combinatie als nog rustgevender ervaart. Ik krijg haar echter niet in slaap. Ik neem rustig afscheid en praat zacht tegen haar terwijl ik de kamer verlaat. Het verwondert me dat ze zo rustig blijft liggen in haar bedje als ik de kamer verlaat.

​

As  - 1 jaar en D - 4 jaar: glissandi door 2 kleine kinderen

​

Ik begin met de harptherapie in de speelkamer. Ik heb verschillende nieuwe instrumenten mee. As. zit rustig te spelen en geniet van het harpspel. Als ze de bellen ziet, speelt ze graag mee. Ook de xylofoon vindt ze super.

​

D. schildert en houdt zijn aandacht bij het schilderen maar zijn voet beweegt goed mee op het ritme. Zijn stevig ritmegevoel verwondert me. Ik reik hem een trommel aan en we spelen heel ritmisch samen. Ook As. blijft lange tijd met haar aandacht bij het samenspel van harp, bellen, xylofoon, trommel en oceandrum. Daarna komt D. spontaan bij de harp en wil graag harp leren spelen. Ik leg de kleine blauwe harp horizontaal op zijn schoot en leer hem hoe je over de snaren glijdt met 1 vinger. Dit motiveert As om ook recht te komen staan en mee te doen.

​

Het is een fijne beleving om samen met 2 kleine kinderen glissandi te laten weerklinken! De voormiddag is snel voorbij gegaan. D. gaat terug naar zijn kamer voor het middageten en As. is klaar voor een middagdutje.

​

F - 7 jaar: harpmuziek geeft verlichting bij buikpijn.

​

F. blijft  in haar kamer vandaag. Ze heeft een moeilijke dag. Ik vraag of ik rustig voor haar mag spelen. Ze stemt toe en we praten kort. Mama vertelt dat ze vooral buikpijn heeft. Ik speel rustig en meditatief, gericht naar haar klacht van buikpijn. Ook het lied van de prinsessen, maar deze keer speel ik de dans rustig. F. nodigt mama uit om bij haar te komen zitten. Het is opnieuw een moment van korte nabijheid van moeder en kind waarbij F. geniet van zachte strelingen van mama op zachte muziek. Na enkele muziekstukken vraag ik of F. het fijn vindt. Ze knikt. Ik vraag haar of ze graag wil dat ik nog verder speel, ze antwoordt met een zachte nee. Op mijn vraag of het beter gaat met de buikpijn, antwoordt ze : “ja, een beetje”. De ontspanning heeft haar deugd gedaan.

​

As -1 jaar : goede trillingen worden ontvangen in het kleine lichaampje, in lig met de rug tegen de harp

​

As. is ondertussen wakker maar “haar hartje slaapt nog”. Ik plaats me met de harp op de grond heel kort bij haar en leun met de basis van de harp tegen haar rug. Ze blijft rustig zitten, gedurende 20 minuten geniet ze van de trillingen van de harp tegen haar rug. Ik speel  muziekstukken,  “healing harpmusic” van Christina Tourin in verschillende sferen en hoop dat de goede trillingen van de harp ontvangen worden in het kleine lichaampje

​

F - 7 jaar: harptherapie voor mama en het zieke kind, beiden leunend tegen de harp

​

F. is in de leefruimte met mama en papa. Ik nodig mama en F. uit om tegen de harpkolom te zitten. Mama leunt tegen de harp met de rug, F. zit op haar schoot en ze ontvangt via mama de trillingen van de harp. Ik speel een kleine 10 minuten. Mama ervaart een lichte rugpijn in deze houding. F. legt zich vervolgens rustig in de zetel. Ik speel nog een tijdje verder voor haar.

​

E - 13 jaar: met de voeten op de harp

​

E. zit in de eetkamer met papa. Ik vraag of hij graag een harpconcertje krijgt. E. is moeilijk te been en verplaatst zich rustig naar de leefruimte. Hij plaatst zich in de zetel en ik zet me met de grote harp voor hem. Papa geniet mee naast E.

​

Als E. me vertelt dat hij van muziek houdt, nodig ik hem uit om contact te leggen met de grote harp en help hem om zijn blote voeten op de harptafel te leggen. Ik speel verschillende liederen, E. voelt de trillingen van de harp in de voeten. Na een tijdje vraagt hij of de voeten eraf mogen.

We praten nog even over zijn lievelingsmuziek. Hij vindt het goed om een volgende keer nog eens af te spreken.

​

As - 1 jaar: de harp stimuleert de motoriek

​

As.  is het glijden van de vinger over de snaren als de harp horizontaal ligt, niet vergeten! Het stimuleert haar recht te staan. Ze houdt het glijden een korte tijd vol en dan geeft ze aan dat ze moe is. We leggen haar in bed en deze keer slaapt ze in bij het tweede muziekstuk dat ik voor haar speel in haar kamer.

​

T – 1,5 jaar: gewiegd op ontspannende drieklanken

​

Ik speel ontspannende drieklanken en mama wiegt T mee op het ritme van het harpspel. T heeft ook interesse vandaag om mee te doen, maracas en vooral de xylofoon vindt hij fijn.Mama zegt ze dat ze ontspanning ervaart. Na een tijdje praten tante en mama rustig onder elkaar terwijl T rustig op de schoot zit. Ik speel op de achtergrond verder, ik speel rustige stukken die ontspanning brengen maar ook mooi melodieus zijn.

​

J (10 jaar): therapeutisch harpspel voor mama en het zieke kind

​

J. komt graag tegen de harp zitten en geniet van de trillingen. Ik heb zijn grondtoon via de stem gezocht en speel een Keltische cirkel in do groot voor hem. Daarna is mama aan de beurt. Zij komt ook graag tegen de harp zitten. Ik speel opnieuw een Keltische cirkel in haar grondtoon, la. Ook zij geniet van het harpspel en zegt meerdere keren dat het deugd doet.

​

J. wil graag opnieuw samen spelen op de kleine harp samen met mij. Hij herinnert zich nog het harpspel van enkele weken geleden. We herhalen het samenspel. Als ik hem vraag of hij graag een lied wil leren spelen op de harp, vindt hij dit fijn. Ik leer hem ‘Broeder Jacob’. Hij houdt moedig vol tot hij het kan. Daarna haal ik de bellen erbij en hij vindt het fijn om ‘broeder Jacob’ te leren spelen op de bellen. Hij leert snel en houdt vooral goed vol tot hij het kan. Daarna is hij niet meer te stoppen.

​

E - 13 jaar: de lievelingsmuziek op harp

​

Ondertussen is E. erbij gekomen in de leefkamer. Hij wil ook graag harp leren spelen zoals J.. E. zijn taakspanning is kort en we gaan snel over tot improvisatie en vrij samenspel.  Ook de bellen vindt E. fijn. Hij vertelde me vorige week dat hij van de muziek van Adèle houdt. Ik heb een partituur mee van een lied van Adèle. Ik speel dit voor hem, ik zing het lied en hoor E. zacht mee zingen.

​

Daarna is de oceandrum aan de beurt. J. imiteert de zee, ik speel het muziekstuk ‘down by the beach’.

​

N - 1,5 jaar: harpspel voor de hele familie

​

N. is op de kamer na een lange tijd op intensieve dienst. Ik speel in de kamer enkele rustige muziekstukken. Mama geeft me aan dat ze graag zingt en vertelt me over het gospelkoor. Er komt veel bezoek toe. Ik speel een muziekstuk voor de talrijke familie.

​

T - 1.5 jaar: de harp brengt ontspanning in een bedrukte kamer

​

Ik bezoek T. in de kamer vandaag. Hij ligt bij tante op bed en mama zit op de zetel. De TV wordt spontaan op stil gezet. De sfeer in de kamer is een beetje bedrukt. Ik speel meerdere stukken. Mama is verwonderd over wat de harp met haar doet, ze vertelt dat ze grote ontspanning ervaart. Bij het weggaan draait T. zich op de buik van Tante en mama vertelt me dat hij gaat slapen. Ik ben blij dat ik bijgedragen heb tot een hopelijk deugddoende middagdutje voor T. De harp heeft ontspanning gebracht.

​

F -7 jaar: een lang harpspel tijdens het knutselmoment

​

F. knutselt in de speelkamer met parels, mama en papa zitten in de eetkamer en ik beslis om me op een zekere afstand met de grote harp bij haar te zetten. Ze houdt van knutselen, vertelt mama me. F. vertelt me dat ze hartjes maakt met parels voor haar broer en zus. Ik zoek de grondtoon van F. in haar stem, ik speel een lange Keltische cirkel in la groot voor F.. Het wordt een lang knutselmoment, mama doet ondertussen mee en papa komt er ook af en toe bij. Met hun drieën genieten ze van het lange harpspel tijdens het knutselmoment.

​

​

​

N - 1.5 jaar: harpmuziek ondersteunt het lange wachten voor een operatie

Bij mijn aankomst spreekt mijn collega me onmiddellijk aan of ik bij N. wil gaan want N. moet nuchter blijven en heeft het moeilijk. Ik stem de kleine harp en begeef me naar de kamer. Mama is blij met mijn komst! Ik heb enkele gospels voorbereid: Amazing grace, Nobody knows the troubles I’ve seen, Go tell it on the Mountains. Mama had me vorige week verteld dat ze graag zingt in de kerk in een gospelkoor. De liederen zijn herwerkt in een pentatoniek, ‘angel mode’. Met enkele glissandi krijg ik de aandacht van N. en ontstaat er een rustigere sfeer in de kamer.

​

We zingen samen Amazing grace and Nobody knows. Ik begeleid de liederen op de harp. Mama neemt de maracas en brengt ritme en vreugde. Als het zingen even stil valt, vraag ik of ik een lied mag zingen voor hen: het levenslied. Mama zingt op haar beurt enkele liederen van de kerk in verschillende talen. Ik begeleid haar met een ritmespel op de tafel van de harp. Ik rond het lang muzikaal samen zijn af met een zacht en ontspannend muziekstuk maar met een goed ritme: mama danst met N. en geeft hem de maracas in de hand. Ze vraagt of ze de maracas mag houden, dan kan ze het vervolg van de voormiddag nog wat ‘oefenen’ op de gospels en zingen voor N. om zo de lange wachttijd op te vangen.

​

A – 3 jaar: glinsterende ogen na een sessie harptherapie

​

Ik bezoek A. in de kamer.  Hij zit op bed en kijkt TV. Oma en papa zijn aanwezig. Ik heb mijn harp mee en de bellen. Bij het vorig samenspel vond hij dit heel fijn. Ik wissel korte muziekstukken af met kort samenspel: als hij met de bellen speelt probeer ik de melodie aan te passen aan wat hij speelt. Ik leer A. opnieuw ‘Broeder Jacob’ aan maar deze keer op de bellen. Na meerdere pogingen slaagt A. erin om het begin van ‘Broeder Jacob’ te spelen. Het valt me op dat hij zijn aandacht goed houdt en dat hij blijft proberen. Hij nodigt papa regelmatig uit om mee te doen. Maar na een tijdje slaagt hij erin om het stukje alleen te spelen.

​

Ik beëindig mijn bezoek met een korte evaluatie: ik vertel A. dat hij het echt goed doet en dat ik het fijn vind dat hij blijft proberen tot hij het kan! Zijn ogen glinsteren…

​

E - 16 jaar: eerste creatieve harples

​

E. zit in de studeerkamer en ik nodig haar uit om bij de harp te komen. Ik zit in de leefkamer met de grote harp en ik stel me voor via mijn harpspel. Na het spelen van een muziekstuk voor haar vraag ik haar of ze ook graag muziek speelt. Ze vertelt me dat ze begonnen was met gitaar maar dat ze door haar ziekte heeft moeten stoppen. Ik vertel haar over de harp, de snaren, waar de noten liggen en kom spontaan tot een introductieles met vrij samenspel waar ze alleen de rode snaren aantrekt, het aanleren van een eenvoudig lied en zelfs tot creatief harpspel waarbij E. in Dorian Mode speelt. Ik kies voor Dorian Mode in het begeleidingspatroon vanwege de grondende eigenschappen.

​

Ik eindig het samenzijn met een muziekstuk. Ik merk dat E. hiervan geniet en nodig haar uit om elkaar bij een volgende gelegenheid terug te zien.

​

C – 2 jaar: harptherapie helpt bij de overgang van intensieve zorgen naar een andere kamer.

​

C. is na een lange moeilijke periode uit intensieve. Mama ligt op bed met C. Ik word door de psychologe voorgesteld en er wordt positief geantwoord op het aanbod van rustige muziek om het moeilijk verblijf van C. te verzachten. De sfeer is aanvankelijk chaotisch, C. is onrustig, de dokter vertelt dat hij water mag drinken, papa probeert allerlei manieren uit om C. te doen drinken maar C. heeft niet veel zin. Gsm’s rinkelen, familieleden zijn bezorgd.

​

Ik speel rustig door de drukte heen, mama vertelt me dat C. het wel leuk vindt en goed op de muziek reageert. Als ik afsluit met een ontspannend muziekstuk (Cherubim), gebeurt er iets mooi. De kamer wordt helemaal rustig en sereen stil, C. is in rust, niet echt in slaap. Ik verleng het muziekstuk en vertraag en verstil waardoor de rustige sfeer  nog intenser wordt. Tijdens dit muziekstuk is papa bij het bed komen zitten en legt zijn hoofd op de dij van mama, C. ligt in de armen van mama, opa zit muisstil naast me. Dit is een moment waarop ‘entrainment’ door iedereen ervaren wordt als een intens medium om tot rust te komen: ik speel aanvankelijk matig snel een muziekstuk dat het vuurelement in zich heeft waarbij ik muziek en sfeer match om daarna het tempo  en de intensiteit te verzachten en diepere rust te bieden.

Ik verlaat de serene kamer op mijn tippen om zo weinig mogelijk lawaai te maken. Als ik oma aan de deur van de kamer zie, bedenk ik dat de sfeer in de kamer snel zal omdraaien toch besef ik dat er in de kamer iets bijzonder is gebeurd dat de overgang van intensieve zorg naar deze kamer heeft geholpen.

​

As - 1,5 jaar: een kort maar intens moment van tederheid tussen mama en kind tijdens het harpspel

​

As. zit met mama in de speelkamer en F. speelt met haar ouders en collega een gezelschapspel. Ik richt me tot As. en haar mama. As. richt zich onmiddellijk op het harpspel ondanks de drukte van het gezelschapspel. Ze kijkt naar mij en luistert. Als mama haar aandacht vraagt om verder te spelen met klein speelgoed, gebeurt er iets bijzonder. As. legt zich neer op mama’s schoot. Het is een kort maar intens moment van tederheid waarbij dochter mama uitnodigt voor een moment van samen genieten. Mama zoent As. speels en As. geniet.

​

Het is een (te) kort moment want de kinesist komt langs voor een dagelijkse oefenbeurt.

​

Een zware sfeer in de leefkamer

​

Als ik terugkom in de leefkamer heb ik het gevoel dat er een zware sfeer hangt. Onvermijdelijk stapelen zich de energieën van de bezoekers op. Ik speel ‘healing music’ van Christina Tourin om harmonische en harmoniserende trillingen te brengen in de kamer.

​

harptherapie in een volle speelkamer: van onrust tot volledige rust

​

Als ik toekom, zie ik C. die rondkruipt, As. kleurt, A. komt toe, F. is aanwezig en L. zit in de leefkamer. Ik richt me aanvankelijk tot L. die met papa de tijd doorbrengt in afwachting van een operatie in de late voormiddag. L. is heel enthousiast over de harpen maar ook over de bellen, de trommels, de xylofoon, de maracas. Het is echter moeilijk om iets op te bouwen met haar. Verder dan de noten achter elkaar spelen op de bellen (do-re-mi-fa-sol-la-si-do) kom ik niet wat structuur betreft maar ze geniet om alles te ontdekken en is duidelijk muzikaal. Ik probeer via samen spel met A. te komen tot meer structuur. Er ontstaat geen samenspel maar meer rust. L. luistert naar A. A. speelt het eerste stuk van ‘Broeder Jacob’ op de bellen. Hij kent het nog sinds vorige week. Ik begeleid hem op de grote harp. Ondertussen is C. erbij gekomen. Ik nodig mama uit om met de rug tegen de harp te zitten en vertel haar dat als ze C. op de schoot dat hij dan de vibraties ontvangt via haar. Tijdens het harpspel streelt mama zachtjes over het hoofd van Charlie. Papa komt spontaan naast mama en C. liggen op de grond. Ondanks de drukte van spelende kinderen met de kleine instrumenten is dit opnieuw een bijzonder moment voor C. en zijn ouders. Daarna nodig ik A. uit om tegen de harp te zitten. Hij geniet en zegt dat het kittelt. Ik ben blij dat hij geniet van de harmoniserende klanken. Vervolgens komt L.  met haar mama tegen de harp zitten. L. begon het muzikaal moment onrustig maar nu is ze heel rustig, genietend samen met mama van het harpspel.

​

C – 1,5 jaar: Harptherapie doet de tijd voorbij vliegen

Ik merk dat de ouders van C. wat “verloren” lopen, in afwachting van een operatie proberen ze de tijd te overbruggen. Als ze naar hun kamer gaan, vraag ik of ze het fijn zouden vinden als ik het laatste half uur van de voormiddag harp speel voor hen om de tijd sneller te laten gaan. Het lukt mama niet om C. van de snelle animatiebeelden te houden op gsm of tablet maar “het half uur is wel voorbij gevolgen”, zegt mama.

​

F – 7 jaar: fantasievolle verhalen op de harp

​

Ik nodig F. uit om ‘vlindertjes’ te leren spelen. ‘Kan ik dat wel?’ vraagt F. We zitten samen bij de blauwe harp, bij de kleine harp voelt F. zich veilig en ze leert een ‘blauwe vlinder’ spelen, vertrekkende van de blauwe snaar glijdt haar vingertje op en neer in een platte acht. Haar fantasie gaat snel, van rode vlinders, naar witte vlinders, spinnetjes, uilen, bloemen, de zon… We worden onderbroken door de verpleegster die me vertelt dat ze het een heel aangename klank vindt, ‘zo relaxerend’, zegt ze, ‘ je mag bij ons ook eens komen’. Daarna durft F. toch naar de grote harp te gaan en vraagt ze wat de grote snaren dan zijn, trollen, dwergen, feetjes, elfjes en vogeltjes komen aan bod. Na enkele aarzelende weken zijn we nu tot een mooi samenspel gekomen en hopelijk is dit de aanzet van nog vele verhalen met de harp.

​

Mama van L. vindt rust bij de harp tijdens de operatie van L.

​

Tijdens de operatie zit de mama van L. te wachten in de speelkamer. Ik vraag of ze even wil ontspannen in de leefkamer terwijl ik voor haar speel. Ik speel enkele muziekstukken die gericht zijn naar ontspanning. ‘Het doet deugd’ vertelt de mama mij, ‘c’est un vrai plaisir’. Als papa erbij komt, wordt er ‘van alles geregeld’ en is de sfeer veranderd. Ik speel rustig verder maar papa wil graag praten over de harp en muziek, muziekonderwijs,… Ik ben blij dat ik mama even alleen heb kunnen treffen en twee muziekstukken alleen voor haar heb kunnen spelen en haar kort heb kunnen meevoeren naar een ‘andere wereld’ van helende klanken…

​

Papa van A. breng ik met de harp in ‘Arabian mode’ naar het land waar zijn roots liggen.

​

Bij mijn aankomst komt de papa van A. bij me staan. Ik stem de grote harp. Hij vertelt me over een Marokkaanse gitaarspeler die hij zo graag hoort. Ik stem de harp in ‘Arabian Mode’ en breng hem kort terug naar het land waar zijn roots liggen. De papa van A. fleurt helemaal op en het wachten tot zijn zoon ontwaakt, krijgt een andere invulling.

​

C – 1,5 jaar: een zachte pentatoniek brengt snel rust en troost

​

C. krijgt vandaag zijn derde dag chemo en heeft het moeilijk. Als hij in de leefkamer komt, is hij verdrietig. Met de ‘Angel Mode’ krijg ik hem snel tot rust. De zachte pentatoniek trekt zijn aandacht en papa wiegt C. Helaas is de rust van korte duur, de kinesist probeert C. te stimuleren tot beweging maar hij heeft er geen zin in vandaag. Hij wijst naar de speelkamer. Ik bedenk dat ik de zachte klanken ook daar kan verder zetten op de achtergrond.  As. zit er ook te spelen. Terwijl ik rustige melodieën speel voor de kinderen in de speelkamer, brengt mijn collega ‘creatieve therapie’ een heel fijne aanvulling aan de muziek. Ze blaast rustig zeepbellen. Ik begeleid de beweging van de zeepbellen met lichte glissandi. De papa van C. is echter te stimulerend en dat gaat C. niet goed af.  Daardoor wordt de kans tot zachte therapie van muziek en het spel van zeepbellen niet goed benut.

​

As – 1,5 jaar: harpspel begeleidt het bellenspel van kinderen

​

Terwijl As. geniet van het boetseren, speel ik op de achtergrond harp. Ik nodig haar uit om op de kleine harp te spelen maar na enkele tokkeltjes gaat ze weer zitten. Ik vermoed dat ze moe is van haar oefeningen met de kinesist die haar stimuleerde om te stappen. Ik plaats de bellen voor haar op de tafel. Ze geniet van de klanken van de bellen en experimenteert met meerdere combinaties en mogelijkheden. Ik zit naast haar en richt me met het harpspel op haar klankenspel met de bellen. De tijd van de muzikale voormiddag gaat snel voorbij en het is weer tijd voor een middagdutje.

​

F  - 14 jaar: harpmuziek na een ingreep

​

F. is snel ontwaakt van haar laatste ingreep. Ik nodig haar uit om in de leefkamer te komen luisteren naar muziek. Mama en F. genieten ervan: “mooie muziek” zegt mama. Ik leer F. harp spelen op de kleine harp. Heel snel komen we tot samenspel. F. heeft muzikaal talent dat ze niet kende maar toch luistert ze liever naar muziek, vertelt ze me.

​

W - 5 jaar: harp helpt bij onrust tijdens het lange wachten voor een operatie

​

De verpleegster vraagt me of ik voor W. wil spelen omdat hij onrustig is door het lange wachten voor de operatie. Als ik echter bij hem kom in de speelkamer, loopt hij weer weg. Ik volg hem naar het onthaal en blijf op afstand. Zowel de verpleegster die in het bureau zit als Wassim genieten van de rustgevende sfeer die de harp schept.

​

Y  - 15 jaar: de harp lokt Y. uit zijn kamer

​

De papa van Y. loopt in de gang, ik leg oogcontact en hij luistert even mee. Het is me duidelijk dat hij mijn taal niet spreekt, hij steekt zijn duim op. Ik speel verder in de inkomhal voor W. die met heel wat weerstand klaar gemaakt wordt voor de operatie. Ondertussen is Y. erbij komen zitten. Ik ben blij dat de harp Y. uit zijn kamer heeft gelokt. Papa en Y. laten me duidelijk merken dat deze muziek hen deugd doet. Als W. huilend vertrokken is naar de operatiekamer, nodig ik hen uit naar rustigere oorden. We gaan samen naar de leefruimte. Ik speel er verder op de grote harp.

​

Y. wil graag harp leren spelen op de kleine harp met 1, 2 en 3 vingers en glissandi (glijden over de snaren). We komen tot een heel amusant samenspel van vraag en antwoord, met nog enkele ‘special effects’ (spelen bij de tafel van de harp, zoals een gitaar, zoals een mandolin). Het amuseert Y.  ten zeerste. Ik speel nog enkele muziekstukken voor hen. Als ik in de Angel Mode speel , is papa ontroerd en geeft me aan dat het voor hem even genoeg is. Y. blijft echter zitten en vraagt naar meer. Hij geniet en communiceert met het opsteken van de duim naar me.